از مرگ می بَریم مهتاب و مین و من

یا رفیق من لا رفیق له

تیرماه 1396 بود که کتاب «وقتی مهتاب گم شد» را خواندم. یک سوم کتاب را که خواندم کمی حوصله ام سر رفت؛ اما نباید زود قضاوت می کردم. دو سوم دیگر کتاب پر بود از خاطراتی که گاه از ته دل می خنداندم و خاطراتی که به پهنای صورت همراهش اشک می ریختم. 

این روزها دوباره به یاد جانباز شهید علی خوش لفظ هستم که رخت عافیت ابدی به تن کرد و ما را با خاطراتش تنها گذاشت. رفتن او برای من که فقط او را در قاب تلویزیون و در دیدار با «آرامش امت» دیده بودم و خاطرات «وقتی مهتاب گم شد» را خوانده بودم گران آمد. نمی دانم چه حالی دارند رفیقان این «خوش رفیق».